Akademia
Cosmopolitan – koktajl, który zmienił oblicze kultury barowej
Cosmopolitan to koktajl, który jest jak mała czarna w świecie barmańskim – ponadczasowy, zmysłowy i zawsze na miejscu. To zdecydowanie coś więcej niż drink. To ikona popkultury! Zatem dziwić nas nie może fakt, że ma nawet swoje święto.
7 maja obchodzimy Dzień Cosmopolitan – koktajlu, który nie tylko zasłynął dzięki serialowi Seks w wielkim mieście, ale też zapisał się złotymi literami w historii współczesnego barmaństwa. Jednak zanim Carrie Bradshaw uniosła kieliszek w górę, przeszedł on długą i krętą drogę. Ten różowy klasyk ma za sobą więcej zwrotów akcji niż niejeden romans!
Jak narodził się ten kultowy drink?
Choć Cosmopolitan kojarzy się z latami 90., modą na nowojorskie happy hours, szpilkami na Manhattanie i oczywiście serialem Seks w wielkim mieście, jego historia sięga znacznie dalej.
Cosmopolitan to symbol stylu i kobiecości (fot. depositphotos).
Pierwsze wzmianki o koktajlu przypominającym Cosmopolitan pojawiły się już w latach 30. XX wieku w formie mieszanki soku cytrynowego, likieru pomarańczowego i ginu – czyli tzw. Daisy Cocktail. Przez kolejne dekady receptura ewoluowała, zmieniały się alkohole bazowe, proporcje, a nawet same nazwy.
Właściwą, nowoczesną wersję Cosmopolitana przypisuje się Cheryl Cook, barmance z Miami South Beach. W połowie lat 80. zauważyła, że klientki chętnie sięgają po drinki w kieliszkach typu martini – eleganckich, smukłych, stylowych – ale rzadko kiedy lubią smak klasycznego martini. Szukała więc receptury, która łączyłaby wygląd glamour z łatwością picia.
Ale to nie koniec tej historii – bo Cosmo miał jeszcze jednego ojca chrzestnego.
Toby Cecchini i nowojorski błysk
W 1989 roku Toby Cecchini, pracujący w legendarnym barze Odeon w nowojorskim Tribeca, usłyszał o nowym drinku z Florydy i postanowił nadać mu bardziej wyrafinowaną formę. Zmienił proporcje, postawił na świeżo wyciskany sok z limonki i żurawinę lepszej jakości. Dzięki niemu Cosmopolitan trafił do menu najmodniejszych barów Nowego Jorku i… na języki całego świata.
Ciekawostka? Cecchini twierdzi, że to nie on wymyślił Cosmo, ale „udoskonalił go tak, że ludzie chcieli go pić”. I to się zdecydowanie udało.
Carrie Bradshaw i efekt szminki
Boom na Cosmopolitana wybuchł w latach 90., gdy Carrie Bradshaw zaczęła go sączyć na ekranie. Nie był to jednak przypadek – reżyserzy i scenarzyści wiedzieli, że ten drink nie tylko dobrze wygląda w kadrze, ale też symbolizuje to, o czym był serial: kobiecą siłę, niezależność, styl i odrobinę dekadencji.
W efekcie bary w Nowym Jorku przeżyły istne oblężenie. Wódka cytrynowa, Cointreau i sok żurawinowy stały się towarem pierwszej potrzeby. W latach 2000–2003 sprzedaż żurawinowego soku w samych stanach USA wzrosła o kilkadziesiąt procent – i to głównie za sprawą jednego koktajlu.
Wszystko zaczyna się od balansu
Prawdziwy Cosmopolitan to nie tylko wódka i sok – to sztuka proporcji. Klasyczna receptura zawiera:
- 40 ml cytrynowej wódki
- 15 ml likieru Cointreau (lub innego triple sec)
- 15 ml soku z limonki
- 30 ml soku żurawinowego
W tym drinku najważniejsze są proporcje!
Wszystko mocno wstrząśnięte z lodem i podane w kieliszku koktajlowym, z cienkim plasterkiem skórki pomarańczy – dla aromatu.
Ale uwaga! Zbyt dużo soku? Będzie za słodko. Za mało limonki? Straci pazur. Ten drink wymaga precyzji – jak dobrze dopasowany garnitur albo flirt bez fałszu.
Mały drink, wielka historia
Choć dziś Cosmopolitan może wydawać się „retro”, jego historia to opowieść o tym, jak kobiety – i nie tylko – zaczęły pić to, na co naprawdę mają ochotę. To drink o wolności wyboru, o stylu i o tym, że czasem mniej znaczy więcej.
Więc dziś wieczorem – zamiast kolejnego kieliszka wina – zamieszaj, wstrząśnij i wznieś toast różowym Cosmo. Za dobre rozmowy, za flirt przy barze i za to, że klasyka nigdy nie wychodzi z mody.
Zuza Milewska
(fot. depositphotos)
